სამსახური

იყო ძალიან დიდი შეუსაბამობა მის ხასიათსა და კანცელარიის ცხვირჩამოსვებულ მოხელეებს შორის.

როგროც კი საქმეს მორჩებოდა, იწყებდა სირბილს მთელ ქალაქში, ამების მიტან-მოტანას, ნაირგვარ ოჯახებსი მისვლა-მოსვლას.

ხანდახან კარს არც უღებდნენ, ზედმეტი ხალისი და ჭორები ძნელი გადასატანი იყო. ზოგი სულაც ღიზიანდებოდა, როცა ასეთი გათამაშებების მოყვარული ადამიანი მოდიოდა თავისი განწყობითა და ღლაბუცით და თანაც სრულიად უდროო დროს.

სამსახურში ყველაფერი იმდენად მოწესრიგებული ჰქონდა, რომ მისი უფროსები გაოცებულებიც კი იყვნენ, ძალიან შორს წავა საჩინოვნიკო გზოთო. მაგრამ საჩინოვნიკო საქმე არ იყიო მისი გზა, ის ბოლომდე დარჩა მოსურნე სამხედრო კარიერისა. ოცნებობდა, როგორმე თავი დაეღწია თბილისისთვის და უკეთესი ადგილი ენახა თავისი მომავლის მოსაგვარებლად.

გრძონდა, მეტი შეეძლო, და უნდოდა, რაღაც უკეთესი ეკეთებინა. 





გამოყენებული ლიტერატურა:
 აკა მორჩილაძე - ქართულის რვეულები XIX საუკუნის სურათები